حقوق روم در روزهاي جمهوري و امپراتوري روم به شدت رويه اي بود و فاقد يك كلاس حقوقي حرفه اي بود. در عوض يك قاضي غير رسمي ، iudex ، براي قضاوت انتخاب شد. تصميمات به هيچ وجه سيستماتيك منتشر نمي شد ، بنابراين هر گونه رويه قضايي كه توسعه مي يافت ، پنهان و تقريباً به رسميت شناخته نمي شد. هر پرونده بايد از قوانين جديد دولت تصميم گيري مي شد ، كه نشان دهنده بي اهميتي (نظري) تصميمات قضات براي پرونده هاي آينده در سيستم هاي حقوق مدني امروز است. از سال 529 تا 534 بعد از ميلاد ، امپراتور بيزانس ، يوستينيان اول ، قوانين روم را تا آن زمان تدوين و تحكيم كرد ، به طوري كه آنچه باقي مانده يك بيستم حجم متن هاي حقوقي قبلي بود.
اين به Corpus Juris Civilis معروف شد. همانطور كه يك مورخ حقوقي نوشته است ، "يوستينيان آگاهانه به دوران طلايي حقوق روم نگاه كرد و هدف آن بازگرداندن آن به قله اي بود كه سه قرن قبل به آن رسيده بود." قانون جاستينين تا پاييز در شرق همچنان پابرجا بود امپراتوري بيزانس در همين حال ، اروپاي غربي بر تركيبي از قانون تئودوسي و حقوق عرفي ژرمن ها تكيه مي كرد تا اينكه قانون يوستينيان در قرن يازدهم دوباره كشف شد و محققان دانشگاه بولونيا از آن براي تفسير قوانين خود استفاده كردند. تدوين قوانين مدني مبتني بر قوانين روم ، در كنار برخي از تأثيرات قوانين مذهبي مانند حقوق متعارف ، تا زمان روشنگري در سراسر اروپا گسترش يافت. سپس ، در قرن نوزدهم ، هم فرانسه ، با Code Civil و هم آلمان ، با Bürgerliches Gesetzbuch ، كدهاي حقوقي خود را مدرن كردند. هر دوي اين كدها نه تنها بر قوانين حقوقي كشورهاي قاره اروپا (به عنوان مثال يونان) ، بلكه بر سنت هاي حقوقي ژاپن و كره نيز تأثير گذاشت. امروزه كشورهايي كه داراي سيستم حقوق مدني هستند از روسيه] و تركيه تا بيشتر آمريكاي مركزي و لاتين متغير است.
كانون هاي داوطلبانه وكلا