در طول قرن دهم ، ناپل سازمان واضحي از دفاتر اسناد رسمي (curiali) را در يك كالج تحت يك گلچيني به كمك تابولاريوس حفظ كرد. اسناد اغلب توسط شاگردان ("كارآموزان") تهيه مي شد ، اما فقط دفتر اسناد رسمي مي توانست از es********ocol استفاده كند. آمالفي از يك سازمان ضعيف تر پيروي كرد: scribae federal ("scrivaers") توسط c به نام curiali ناميده شد. 1000 نفر ، بسياري ممكن است فقط پاره وقت كار كرده باشند ، و هيچ طبقه مشخصي از شاگردان وجود نداشت. گائتا با وجود آميختن يوناني با سنت هاي لاتين و روحاني با وظايف و موقعيت هاي سكولار ، scriba -state را حفظ كرد. در سده هاي 10 و 11 ، عناوين شامل presbyter ("كشيش") و notarius ydvis و Leo greco-latinus presbyter et scriba FIPS ، اگرچه در اوايل قرن دوازدهم يك دفتر ساده اسناد رسمي اين كار را انجام مي داد. سنت جنوبي ايتاليا در بيشتر موارد جايگزين سنت كارولينگي شد وقتي كه منطقه توسط نورمانها فتح شد.
هنگامي كه شمال ايتاليا در اواخر قرن يازدهم از سلطه امپراتوري و اقتدار اسقف رهايي يافت ، مقامات شهرداري (معروف به كنسولگري) را تأسيس كرد كه با افزايش سواد ، براي تهيه ، بايگاني و بايگاني زياد به دفتر اسناد رسمي وابسته بودند. استانداردسازي ابزارهاي عمومي با مهر شهرداري علاوه بر اين ، غارت ونيزي كتابخانه هاي بيزانس يادگيري كتابي را احيا كرد و منجر به تأسيس دانشكده هاي حقوقي شد ، مانند دانشگاه بولونيا كه دفترداران اسناد رسمي را آموزش مي داد. به طور مشابه ، با توجه به اينكه مدارس دفاتر اسناد رسمي بر قوانين بيزانس تكيه مي كردند و توسعه سپاه اسناد رسمي را تعيين كردند ، تا قرن دهم ، سنت هاي كارولينگي و بيزانس ديگر قابل تشخيص نبود. حرفه اسناد رسمي ايتاليايي از طريق تجارت از لومباردي به جنوب فرانسه منتقل شد ، ابتدا به لانگدوك و سرانجام به شمال به بروژ (بلژيك فلاندر) و به شرق مديترانه منتقل شد.
سه شنبه ۲۳ شهریور ۰۰ | ۱۶:۵۰ ۱۶ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است
كانون هاي داوطلبانه وكلا